De New Yorkse bluesman Tas Cru trok me aan met zijn studioalbums, maar volgens vele Amerikaanse bluestijdschriften zijn het vooral zijn energieke liveshows die je zeker eens moet zien. Tas' nieuwste album  "All Natural Cage-Free and Fan-Fed" is een live album dat die energie van zijn door fans geselecteerde top-tien nummers prachtig weergeeft. Het album is geproduceerd door Tas en live opgenomen in de Subcat Music Studios in oktober 2023. Op het album spelen Tas op zang/gitaar, Mia Casale op zang, Tom Terry op bas/zang, Phil Diiordio op drums/zang en Scott Ebner op piano/orgel.

Tas Cru is de artiestennaam van Rick Bates, een blues man en blues leraar uit de centrale regio van de staat New York. Cru zegt zelf dat hij zijn ongewone artiestennaam kreeg van een fan uit Quebec. Voor de taalpuristen onder ons zou “tas cru” in het plat Quebec (Québécois) Frans ‘ongekookte patatten’ betekenen. Rick groeide op in een erg muzikale, maar wat eigenzinnige familie. Zijn broer en zusters waren erg muzikaal, maar zelf volgde hij geen muziek op school. Nadat zijn pogingen om trombone te spelen mislukten, zocht en vond hij inspiratie bij oudere muzikanten, bij wie hij daarnaast ook de legendes van Sun Records label ontdekte. Nadat hij afzwaaide bij de US Navy vervoegde hij de band van zijn scheepsmaat Delray Streeter.  Streeter was een zelfzekere bluesman uit Arkansas, die slecht zong en nog slechter harmonica speelde. Alhoewel deze samenwerking van korte duur was, bleek ze zeer invloedrijk te zijn, door het repertoire van Streeter dat neigde naar de oudere, ruw uitgehakte country blues. Dit is te horen in Cru's originele songs, samen met de Sun Records en, uiteraard de rock/blues invloeden. Tas Cru treedt solo akoestisch op en met een zevenkoppige backing band. Hij zingt en speelt op verschillende elektrische, akoestische, resonator of cigar box gitaren en harmonica.

Cru’s release "Even Bugs Sing the Blues" (2015) was een album met originele blues nummers voor kinderen, dat gebaseerd was op de karakters uit een boek van Eric Carle. In 2016 nam Cru "Doggone Blues" op, een blues album voor hondenliefhebbers. Met zijn albums "You Keep the Money" (2014) en "Simmered & Stewed" (2017) haalde Cru wereldwijd de blues radio’s. Na "Broke Down Busted Up" (2021), nam hij vorig jaar "Riffin’ the Blue" (2013) op, dit album bevestigde wederom Cru’s talenten als singer-songwriter en gitarist. Als één van de hardst werkende groepen aan de oostkust van de US slaat de Tas Cru Band toe en zet het feest in de hoogste versnelling met hun nieuwste release "All Natural Cage-Free and Fan-Fed", een opgenomen in studio live set die de vrijheid van de band viert na aan huis gekluisterd te zijn geweest tijdens de pandemie. Samen leveren ze 10 frisse nummers af die een hit waren tijdens hun 2023 tour. Zangeres Mia Casale is ook van de partij en de goede tijden zijn weer aangebroken.

Het album opent met "Dat Maybe" van het in 2017 genomineerde album "Simmered and Stewed" voor de Blues Music Award. Ebner scheurt er flink op los op orgel, terwijl Tas onverschrokken de saloondeur openbreekt. Dit energieke nummer is het perfecte nummer om de set mee te starten. Hierna volgen twee nummers van zijn album "Riffin' the Blue", het gospel geïnspireerde "Stand Up" en het aanstekelijke "Brown Liquor Woman".  En we blijven aan de drank in het daaropvolgende "Have A Drink", met die volle heldere stem van Mia Casale. Haar inbreng is zeker  een grote aanwinst op deze plaat. Scott springt vervolgens in de lead vocal op "Take Me Back to Tulsa" van "You Keep the Money" uit 2014, dat heel rustig begint en ritmisch opbouwt. Ze gaan terug naar het album uit 2017 voor "Grizzle & Bone", een funky ode aan alle serveersters in wafelhuizen, en je hebt meteen de neiging om met deze song mee te zingen. Na het funky "One Eyed Jack" zingt Tas "you don't believe in a better tomorrow, show me love, and you keep the money" in de titeltrack van dit gelijknamige album "You Keep the Money", gevolgd door "Drunk Half the Time" uit hetzelfde album. "Heal My Soul" van "Memphis Song" (2018) sluit de plaat af en is mede geschreven door Tas en Mia en we horen Mia's prachtige stem nogmaals op dit prachtige duet, met een schitterende piano, meeslepende gitaar naast een geweldig ritme van bassist Tom Terry en drummer Phil Diiorio. Het perfecte feelgoodnummer om deze plaat af te sluiten, waarbij deze liveopname kan gezien worden als een carrière-retrospectief en zeker een indicatie van wat je zou horen tijdens zijn concerten als hij eens naar onze contreien zou komen.